Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Τελικά άξιζε ο κόπος...?...Αυτοί που έμειναν διχασμένοι ..θα παραμείνουν φίλοι?



ΣΤΟ ΙΡΑΚ-Κουβέιτ ΣΥΝΟΡΑ - Έξω ήταν σκοτάδι πίσσα. Οι έξι Αμερικανοί στρατιώτες δεν θα μπορούσαν να δουν  ένα μεγάλο μέρος του τοπίου στην έρημο έξω από τη συνεχή ροή από τα μικρά παράθυρα των θωρακισμένων οχημάτων τους. Η διέλευση Ήταν ήσυχη και το τελευταίο κομβόι αυτοκινήτων, καθ όλη τη διάρκεια της νύκτας, εγκαταλείπει  το Ιράκ ύστερα από σχεδόν, εννέα  χρόνια πολέμου.
Καθώς το γλυκοχάραμα της αυγής έφεξε..το πρωί της Κυριακήςμια μικρή συστάδα των ιρακινών στρατιωτών κατά μήκος της εθνικής οδού κυμάτισε αντίο στον αποχωρούντα αμερικανικά στρατεύματα.


«Η καρδιά μου βρίσκεται μαζί με τους Ιρακινούς», δήλωσε ο ανθυπασπιστής John Jewell. "Οι αθώοι.... πληρώνουν πάντα το λογαριασμό."
Όταν διήλθαν τελικά από τη berm άμμου που χωρίζει το Ιράκ από το Κουβέιτ, που φωτίζονται από προβολείς και crisscrossed με αγκαθωτό σύρμα, η υποδοχή  στο εσωτερικό του Στρατοπέδου ήταν υποτονική. χωρίς ζητωκραυγές.χωρίς  αγκαλιές. Κυρίως επικρατούσε μόνο ανακούφιση.

Η τελική αποχώρηση ήταν η πιο δραματική των αντιθέσεων με την έναρξη του πολέμου, που άρχισε πριν από την αυγή 20 Μαρτίου 2003. Εκείνο το πρωί, μια αεροπορική επιδρομή στη νότια Βαγδάτη, όπου ο Σαντάμ Χουσεΐν πίστευαν ότι κρυβόταν, σηματοδότησε τους περίφημους Βομβαρδισμούς «σοκ και δέος" από τις ΗΠΑ και  τις συμμαχικές δυνάμεις  στη συνέχεια εισέβαλαν από το Κουβέιτ προς την πρωτεύουσα, hurtling βόρεια όλη featureless ερήμους νότιο Ιράκ.
Η τελευταία φάλαγγα των βαριά θωρακισμένων  οχημάτων μεταφοράς προσωπικού, που είναι γνωστή ως MRAPS, άφησε την διοργάνωση βάση στο Adder στρατόπεδο στο νότιο Ιράκ στις πρώτες πρωινές ώρες της Κυριακής. Ανεχώρησε υπό την κάλυψη του σκότους και της απόλυτης μυστικότητας για να αποτρέψει οποιαδήποτε τελική επίθεση. Οι 500 στρατιώτες δεν ανακοίνωσαν την αποχώρηση ακόμα  από το Ιράκ στους  συντρόφους τους στη βάση καθώς έφευγαν.
Η επίθεση δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ο φόβος, όμως, αντιποίνων για τη χώρα που άφησαν πίσω και  που περιέχει έναν μεγάλο αριθμό των ανθρώπων που εξακολουθούν να βλέπουν ότι  οι Αμερικανοί δεν είναι τόσο το σύμμαχοι όσο θα ήθελαν να νομίζουν ακόμη και αν τους βοήθησε να βάλουν τέλος στην δικτατορία του Σαντάμ  . 
Περίπου 110 οχήματα που έκαναν το τελευταίο ταξίδι από Adder στρατόπεδο στην «berm" στο Κουβέιτ, στο μακρύ ανάχωμα της γης επί της οποίας δεκάδες χιλιάδες των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ διακινήθηκαν κατά την έναρξη του πολέμου.
Οι περίπου πέντε ώρες με το αυτοκίνητο ήταν χωρίς εκπλήξεις , ...με εξαίρεση μερικές δυσλειτουργίες  μερικών οχημάτων
Μόλις πέρασαν σε Κουβέιτ, υπήρξε χρόνος για μια σύντομη προυπάντηση με  εορταστικές εκδηλώσεις, καθώς  οι στρατιώτες είχαν συσσωρευτεί και υπήρχε το αδιαχώρητο με την εμφάνιση των οχημάτων  MRAPs. 
Ο πόλεμος που ξεκίνησε οκτώ χρόνια και εννέα μήνες νωρίτερα  με κόστος την απώλεια ζωής για  περίπου 4.500 Αμερικανούς στρατιώτες και  πάνω από 100.000 για τις  ζωές Ιρακινών και 800 δισεκατομμυρίων δολαρίων από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ. Η πικρή διχαστική σύγκρουση με την Αριστερά του Ιράκ γκρεμίστηκε και αγωνίζεται να ανακάμψει. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, δύο κεντρικά ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα: αν για όλα αυτά που έγιναν τελικά άξιζε ο κόπος..., και αν η νέα κυβέρνηση, που οι Αμερικανοί αφήνουν πίσω τους θα παραμείνει σταθερός σύμμαχος των ΗΠΑ ή θα  περιπέσουν στη δίνη της προπαγάνδας του καθεστώτος του Ιράν...
Αλλά αυτή ήταν η τελευταία ερώτηση των Στρατιωτών για τις πάρα πέρα εξελίξεις...  αυτό που κύρια τους απασχολεί με ανυπομονησία..και  Μιλούσαν συνεχώς είναι που περιμένουν την επάνοδο και επανασύνδεση των οικογενειών  εγκαίρως  τα Χριστούγεννα - και την λαχτάρα για  την επαφή με το  Δυτικό  «πολιτισμό» και κυρίως τις θερμές αγκαλιές των οικιών υπολοίπων Μελών και τα γιορταστικά γεύματα που κυριαρχούν τα Χριστούγεννα στις Αμερικανικές οικογένειες την ζεστή υποδοχή ,την ασφάλεια και θαλπωρή που τους  περιμένει πίσω στο σπίτι.
            ΠΗΓΗ: POLITIKO.                                     Ρεπορτάζ ..Μπαρμπα Γιάννης